独家优惠奖金 100% 高达 1 BTC + 180 免费旋转

DAG 1

Let’s go to the other side of the planet together.

De vakantie naar de andere kant van de evenaar begint zoals je dat zou verwachten. Een ellenlange trip met het vliegtuig. Gelukkig splitsen we onze airtime op in twee. Flight number one. BXL (10PM) to DXB (6AM).

Let’s go Dubai!!!
Oh. Neen. 45 min vertraging wegens technisch probleem.

We zijn er. De stad vol skyscrapers en expats. Gita is iets frisser dan Saúl, want deze heer — KO — sliep maar één uur vannacht. Dubai Airport is ‘s ochtends veel leger dan verwacht. Natuurlijk kiest een man, genaamd Lion, ons uit de afwezige menigte. Hij strikt ons voor gratis lunch in het Hilton om 12 uur ‘s middags. Nooit geweest, ondanks spamberichten van Lion via WhatsApp. Saúl moet de man blokkeren op zijn smartphone, en deze stuurt gewoon met een ander nummer nog eens. Een doorzetter!

Eerste mening van Dubai = Heet!!!!! Instant burn at La Mer. Een hippe strand/winkel/food plaats waar je 240 AED (70-tal EUR) voor een strandstoel betaalt… Ok.

In de metro komen we enkel mannen tegen. Alsof vrouwen verbannen zijn uit het tunneltransport. Gita voelt zich een beetje ongemakkelijk. Van het metrostation tot aan Dubai Mall moeten we 15 minuten wandelen door een airco tunnel. Zotjes. Eenmaal gearriveerd in het gigantische winkelcentrum, kunnen we nergens een uitgang vinden. ‘Keep them inside’, zullen ze daar denken. ‘Waar the fuck is de uitgang’, hoor je ons zuchten. De Mall zelf was wel vrij indrukwekkend. vier verdiepen, aquarium met haaien, ijshockeyring, alle merken ter wereld, bioscopen, trampolinepark, gratis powerbanks, de ingang naar de Burj Khalifa (INDRUKWEKKEND GROOT DAAROM TYP IK DIT OOK IN DRUKLETTERS) en informatie zuilen met interactieve routeplanners naar je winkel… waarschijnlijk nog zoveel meer gemist.

Eten op het dak van het Gevora Hotel, gewoon wow. Dit is trouwens het hoogste hotelrestaurant ter wereld. 324m. In de lift komen we twee Limburgse jongens tegen van Borgloon. Hallo. Back at the airport om 10PM. Saúl slaapt voor de eerste keer meer dan één uur aan een stuk in twee nachten. Tijdens zijn dutje laat een Indiër naast ons z’n telefoon 80 keer afgaan. Natuurlijk spreekt Gita deze kerel aan. Don’t mess with the sleep of my boiii.

Waar is de uitgang part 2! (we waren gewoon al aan de uitgang, ma we stupid). Snel nog 4 Formulieren en een covid test. Saul vindt dat Gita nerveus doet aan de controles. Leerkracht Engels die plots geen Engels meer verstaat. Saul rijdt voor de eerste keer in een automaat EN aan de andere kant van de weg = succes uiteraard. Wegen zijn smal en auto’s hebben geen knipperlicht precies. De autostrades hebben geen op- en afritten, maar wel 10000 rotondes.

Alles is super mooi groen. Giga-Leguaan steekt snel over. Aankomst hotel en Gita sloopt het alarm. Kan ze. Woooow dat zwembad en de private beach. Amazing! Wat doen we eerst? Chillen en dutten in de zon. En natuurlijk supermarkt hunters!

Zonsondergang is adembenemend. We herhalen: ADEMBENEMEND. Die kleurschakeringen zijn zoo groot en breed! De zon gaat rond 17u45 onder, maar het blijft erg lang licht. Prachtig. We ontmoeten Amin; Algerijn uit Montreal met 25 appartementen, maar hij is pas tevreden met 50. lol. We zien een krab in huisje(schelp) en Amin wilde ‘m naar de zee brengen. Krab kruipt uit z’n huis. Gelukkig na het eten weer terug in z’n huis. Daar zijn ook kei veel slakken met grote slakhuisjes. En ene van de security trap een dikke slak kapot. *woeps*

Ontbijt wordt op een groot dienblad bezorgd, op ons verhoogd terras. Zalig. Heeeel veel vogels die we horen tjirpen. Ontbijt is trouwens een lekker stukskte lippenworst — Saul loves it! Lets’ go to Port Louis; file yeey.

Port Louise voelt aan als een drukke stak, wat Saul moeilijk begrijpt als hem kijkt naar het aantal inwoners. Beetje Thailand-achtig, arm, gebroken gevels, veel chaos in’t verkeer. Het is trouwens ook pokke warm in de stad. We wandelen zwetend en puffend de heuvel op naar het fort. Wat we jammer vinden is dat er niet echt ‘cultuur’ of geschiedenis is te vinden in de hoofdstad. Misschien hebben we het allemaal gemist, maar dat is ons gevoeld. Misschien is het normaal in ex-koloniale eilanden.

Central market is wel echt leuk! Roepen tieren en ons proberen te lokken om vanalles te kopen. Doen we natuurlijk ook. We eten onze eerste farata, andere soort pannekoek en een ijsdrank met chiazaad. Gita was fan!

Na de city-trip gaan we naar het idyllische Troux de Biches-strand: een al resort, maar prachtig strand met palmbomen, maar geen schaduw! Dus we beslissen om te snorkelen op ons privé-strand at Perebay. Zalig, echt leuk! We kijken opnieuw naar de mooiste zonsondergang ever. Saul maakt enkele dronebeelden. Erna gaan we Indiaas eten. Lekker!

Boat boat boat boattrip! Voor we op onze catamaran zitten, wordt onze chauffeur aangehouden door politie; geen riem en mondkapje: 500 roepi. Patat.

Catamaran: 1,5 uur boottocht met drank en BBQ, vliegende vissen, lekker in ‘t zonnetje. We naderen onze twee eilandjes, maar voor je er aankomt, moet je over het koraal gaan. Dat zorgt voor storm voor de rust. Eenmaal over de grote golven kom je aan op zo een mooi stukje zee. Hemelsblauw water en zo doorzichtig en rustig. Flat Island heeft wel een hele sterke stroming zijwaarts, niet te doen om te snorkelen. Wel mooi! → fototime.

Gabriel island: OOK PRACHTIG EN GEEN STROMING → snorkeltime. Samen met onzen ieuwe Franse vrienden spotten we de schildpad!!!! En we raken deze heel rustig aan! Echt een mooi moment! Op de terugweg stoppen we aan een grote rots/eiland. Mogen daar even snorkelen in het dippe water, heel cool. Onze Franse vrienden waren met vier. Twee ervan konden geen Engels, de andere was ladderzat. Aurelien gaf ons tip om naar het restaurant Bel ombre en de Snackbus (Spoiler-alert) Uiteindelijk zijn we neit geweest.

We nemen afscheid van ons prachtig eerste verblijf. Waarschijnlijk het beste van heel de vakantie en vertrekking richting Flic en Flac; door Port Louis… ellenlange file!!!! Achja, muziekske op en gaan. Padma Residence ligt precies afgelegen, maar wel dicht bij het strand. Het leven is en straatbeeld is heel anders dan wat wij gewoon zijn . We worden begroet door een aardige man die aan het verven was. Kamer is klein. Te klein voor onze zooi (lees: Gita’s zooi). Twee kleine kakkerlakken. Maar we killen die zoals de twee barbaren die we ook zijn. Alles is erg donker in de avond in Flic en Flac. We gaan Thais eten en het was gezellig en lekker! Gita eet voor het eerst fried icecream.

Het moest er van komen, eerste ontbijt zonder kippenworst. Maar wel met een lekker eitje met gesmolten kaas erin! Ook niet slecht zie ik in Gita’s ogen.

We gaan te voet naar Flic en flac beach, hét moment voor Gita Vijgeboom. Want thuis had ze zeker wel 10 keer gezegd hoe mooi dat strand wel niet was en dat we ZEKER daar naartoe moesten gaan. En uiteraad: mooi strand met bomen en belangrijk, schaduw. We duiken er meteen in en gaan snorkelonderzoek; waar is die beste snorkelplaats nu? De beste plaats is trouwens op het ‘v’ punt. Rechts van de foodtrucs.

Wat hebben we gezien? Zeekomkommer, zeester, grote vissen, hele grote kreeft met gigantische schelp (deze was echt heel cool). Als laatste werden we letterlijk omsingeld door duizenden kleine visjes en vier grote.

Eenmal terug op ons hotel houden we een mislukte zwembadchillmoment. Achja, we tried. Douchen en zonsondergang zien op flic en flac met een fles rosé. Heeeerlijk. En mooi.

We hadden iets meer leven verwacht op Flic en Flac, maar uiteindelijk komen we voor het avondeten terecht bij King Snack. Klein gezellig restaurantje waar het eten buiten rauw opgediend staat(vis etc) en dit is meteen ook de menukaart. Beetje gek, maar wel leuk! We bestellen twee mojitos. Die krijgen we zonder ijsblokjes, in een langwerpig glas en met gemalen muntblaadjes. Gita vraagt om icecubes voor in de mojitos en ober neemt de glazen mee. Komt terug met 2 Mojitos met een laagje softijs erop. Ongelofelijk. “Now it’s like a Pina Colada….”. Het eten was wel erg lekker. We konden btw niet betalen, maar mochten gelukkig cash gaan pinnen! Mocht wel na zo een mojito’s.

Vandaag was het besluiteloosheidsplanningsdag. Kent ghet? Dat je zoveel dingen kan gaan doen, maar uiteindelijk niet kan kiezen wat je eerst doet. Dus gaan we maar een kokosnoot eten/drinken op het strand. Erna vertrekken we richting Riviere Noir. De locatie van onze volgende Airbnb.

Echt mooi gebied, veel water, groen en heuvels. Ons huisje heeft een prachtige tuin en ligt aan de monding van de rivier in de zee. Onze hosts benedicte is best aardig. Mooie schelpen Zandkastelenwedstrijd Crapcastle & castillo del mar. It was draw. Volgens Saul niet. Gita 1 inwoner Sushi eten; 1.5 uur wachten en dan ook nog de verkeerde besteld. Super. Slow dining, very slow dining. Sushi op, het wachten begint weer. Queen G faked de drama elke keer als de ober langsloopt. Opgestaan en voor de sushi betaald. De rest laten zitten.

Good morning Mauritiussss. Vroeg opgestaan vandaag, want we gaan naar Le Morne. Het ontbijt is een lekker croissantje in onze schone tuin omgrind door vogels. Saul houdt een stokbrood vast en een rood vogeltje komt op zijn hand zitten. OMG! Gita vies jaloers. Erna breekt ze twee drinkglazen...

OK, na een leuke en korte autorit (langs prachtige bomen zoals bij Tarzan) komen we aan bij Le Morne: pittig & steil begin. Maar het echte klimmen moest nog beginnen.

Op een bepaald moment gaat de wandeling gewoon 60% omhoog via rotsen. Saul duwde Gita met zijn handen aan haar kont omhoog, want zij heeft hoogtevrees. Hier en daar een paniekaanval, maar voor de rest alles ok hoor. Door teamwork (en door wat hulp van andere Libanese toeristen) bereiken we de top en my god… wat een uitzicht!!!

De weg naar beneden op de ‘poep’ gedaan. Poep-sliding, noemen wij het. Dit was veel gemakkelijker dan naar beneden klauteren. Saul mocht het niet laten blijken aan Giet, maar hij had op één punt echt even schrik omdat hij niet wist hoe hij daar Giet naar beneden moest helpen zonder dat ze in paniek zou schieten! Ohja, naast de poepslide hadden we ook de ‘Rechter stap aan sluitpas’. Dat was in combinatie met de poepslide welliswaar.

Na de Le Morne klim, gaan we naar Le Morne beach: wowowowow wat een prachtig en gezellig strandje! Maar eerst even gegeten bij een vrouwtje langs de weg voor heel weinig geld: 2 farata’s, 1x iets gebakken en 1x samosa voor 3 euro maar. Het water van Le Morne Beach is heeeeel helder en honderd meter ver ondiep. We hebben ook nog eens een mooi uitzicht op de bergen. Prachtig gewoon. We zien tientalle krabjes en soort van zeekomkommer/slang. Oké we dachten eerst dat het een touw was, our mistake. We blijven daar om de zonsondergang te zien.

We beslissen om bij Happy Rajah te gaan eten. We vertrekken thuis, rijden 7 minuutjes, parkeren, SHIT — Saul is zijn portemonnee vergeten, terug naar het huisje, zoeken, niet vinden. Ahja. Portemonee lag in de auto onder het automatje hihih…Kan gebeuren eh. Happy ending bij Happy Rajah. Lekker Indiaas dus.

Gita is zoals gewoonlijk eerder wakker en een van onze vogeltjes vliegt binnen! Saul ziet het niet gebeuren, dus we weten niet of het ECHT gebeurd is…

Vandaag gaan we wandelen in het Black River Gorges park. Paden met 95% omklink garantie: steil, warm en zweterig. Heel mooi uitzicht wel, zoals gewoonlijk. Op een eerste stop worden we belaagd door vliegen, echt vervelend! We willen nogmaals benadrukken dat de laatste kilometer naar boven echt heel stijl was, net natuurlijke tredes van telkens 30 tot 50 cm hoog. Boven komen we enkele Nederlanders tegen en vliegt Saul eventjes met zijn drone! We zien een gigantische vleermuis, of vleerhond, en baden eventjes onze voeten in de rivier, zalig!

Op weg naar huis gaan we burgers halen bij Chili Grill. Vriendelijke man en lekkkkkere burgers weer! Maar die werden bijna geflapsjt door Saul zijn remactie in de auto.

De wekker gaat vroeg af: 6u30, want we zouden om 7u30 aan de watervallen van Tamarin afspreken met onze tourgide. Deze had een berichtje gestuurd om 4u dat hij het niet zou halen: “Can’t make it. Lets meet at 9”. Wij slapen nog eventjes dus.

Eenmaal aangekomen, blijkt onze tourgide er niet te zijn. Die was ziek…. Gelukkig bracht 1 gids (oom) ons naar een andere gids Jason. Hele chille gast met Jamaica vibes. Die deed het hele traject op blote voeten trouwens! Tamarin Falls was echt te gek! Zeven watervallen, de een groter dan de ander. Elke water komt op een klein meer/vijver. De de een dieper (60 m) dan de ander (3m). FUN FACT. In die van 60 meter leeft een aal van 4 meter groot….

De uitzichten zijn prachtig! We lopen (klauteren) via modder, wortels van takken en dunne boompjes naar beneden. Ohja EN MUGGEN, overal muggen! Het water is koud en de rotsen zijn heet. Saul springt bij onze eerste stop heel stoer van een rots af... wel met een hoog gilletje. Erna stoppen we bij de Tamarin Wellness… Na enkele watervallen beseft Saul dat hij zijn t-shirt heeft laten liggen bij de eerste stop. We zien de t-shirt van helemaal bovenaan liggen haha. Achja.

Wat hebben we nog gedaan? Een waterafstontend blad gezien, visjes die aan onze tenen komen knabbelen, onder een waterval op een uitstekende rots 5m van de grond gestaan voor een foto (Gita flipt) en guave en rietsuiker gegeten! Erna doen we boodschappen SuperU, want we gaan toch één keer koken op vakantie: 10 worsten, aardappelpartjes en sla + Oreo’s voor 50 cent! Aréééé. Tijdens de kookavond laat Saul een plant vallen, de worsten brandden bijna en de wasmachine stroomt over met schuim. Gaat goed dus! Dan kijken we samen naar de laatste zonsondergang aan deze kant van het eiland. MUGGEN.

Laatste ochtend bij ons AIRbnb @ Black Rivir Georges. Dat betkent dat we afscheid moeten nemen van onze vogeltjes. Omdat we niet meteen weten wat doen, beslissen we om een mini-roadtrip te houden richting onze volgende slaapplaats; le morne, uitkijkpunt, gris gris, le roche qui pleure.

Uiteindelijk komen we aan in onze laatste Guesthouse; mooi, maar er is geen wifi in de kamer… say whut!? Natuurlijk gaan we klagen, maar we krijgen geen goede optie als oplossing…

We lezen op’t internet dat je heel goed kunt snorkelen aan deze strandjes, we gaan meteen op zoek dus! Maar we vinden het niet meteen. Morgen een nieuwe kans! Eenmaal terug in de kamer, ligt er plots een dode salamander op onze bar. Wij gedragen ons als twee klein kinderen en gooien uiteindelijk de salamander over ons balkon in de struiken. (Waarschijnlijk is die gestorven omdat we overal kakkerlakkenspul hadden gespoten — R.I.P.).

Ohja, Saul loopt met zijn neus kei hard tegen het schuifraam op, maar Giet zie het niet gebeuren. Gemiste kans. We eindigen de dag met heerlijke burgers. (De beef was wel op???? Hoe kan dat zelfs. EN de drank ook!)

Het nieuwe ontbijt is niet zoals we gewend zijn. Zeker niet voor die prijs. Saul heeft choco gegeten. Dus deze man is blij. Na een aantal uur zegt hij surprised: “Giet, ik kan me deze moedervlek echt niet herinneren. Die is nieuw!” … Blijkt het choco te zijn. Had je bij moeten zijn.

Het is trouwens een grijze dag; regen en zon, dan weer regen, enzovoort. We beslissen om naar de andere kant van het eiland te rijden. Naar ons welvertrouwd Flic en Flac. Het lijkt erop dat de regenwolken ons volgen gedurdend de rit van anderhalf uur. Ai, ai, ai. Even hebben we spijt, maar tot ons jolijt was de spijt het van korte tijd. Because here comes the sun! Lekker zonnen en snorkelen dus.

We zien een platte witte vis, gecamoufleerd op de bodem van de zee, mevrouw puff en de blauwe-witte streepjes vis. De weg terug naar het hotel wordt wel erg lang door de harde regen, file en vervelend verkeer. Mensen rijden er gewoon zonder licht in de harde regen en schemerlicht. Volgens ons rijden ze ook zonder rijbewijs. Slaapwel!

Beiden slecht geslapen wegens het muzikaal weerorkest. Regen tot en met. Wind door en door. En de lakens klam door de vochtigheid in de kamer. Ontbijt is weeral ondermaats. Alles op of hard. Wat een afzetters. Gita Vijgeboom laat zich wel niet doen. Door aanhoudend gezeur extra lang gezicht, krijgen we uiteindelijk toch nog een verse croissant. Kan ze. They must hate her.

De rest van de dag brengen we door in het National Park Ferney. Een wandeling, volgens ons iets minder bekend, van 13 km up and downhill. Eén woord: PRACHTIG. Alles is er zoveel groener dan bij ons. Veel verschillende planten. Herten. Huge vleermuizen. Papegaaien. Turtoises. Slakken EN een duizendpoot! Extra tempo aan het einde om een gemiddelde snelheid van 4 km per uur te halen. Fixen we natuurlijk.

Onderweg naar het hotel stoppen we aan een klein winkelcentrum. We kopen er de grootste muffins ter wereld, die we uiteindelijk, uiteraard, niet zullen opeten. Het decor van ons laatste avondmaal wordt Cheze Merilyn. Heel lokaal zaakje in Mahebourg. Echt gezellig en mooi. Toevallig komen we daar een reiziger metgezel tegen die we 5 dagen eerder op La Morne hadden ontmoet. De toevalligheden van het leven.

Een goed einde is genieten van waar we zo van hebben genoten op het eiland: Snorkelen in het water en stranden op het zand. Net op tijd, want zware regenwolken breken volledig open wanneer we de huurauto naar de car rental van de luchthaven brengen. Deze parking is trouwens onmogelijk te bereiken als je gewoon de borden zou volgen…. Deze keer verloopt de vlucht normaal. Side note: op het vliegtuig zien we een golddigger met haar sugar daddy. Ondertussen slaapt Gita, zoals de slaapexperte die ze is, in elke mogelijke positie. Back to home.

Add a comment

What is your view?

Send

Related posts:

Antibiotics are used to control the growth of

Antibiotics are a class of drugs that are used to treat bacterial infections by inhibiting the growth and reproduction of bacteria. They work by targeting specific components of bacterial cells such…

API3 Tokenomics

In decentralized autonomous organizations (DAOs) where there is no hierarchy yet many people working together, tokenomics need to be well thought out to be succesful long term. The survivability of…

Colony x Deliq Partnership termination

Colony is entitled to terminate any agreement with immediate effect if the terms of the initial deal drastically changed. Colony invested in Deliq during the project’s very early-days (seed round)…